"Hot Milk" in de bioscoop | Rebecca Lenkiewicz: "Iedereen draagt ​​zijn eigen duisternis met zich mee"

"Hot Milk" draait om Sofia (Emma Mackey) en haar moeder Rose (Fiona Shaw). Rose lijdt aan een mysterieuze ziekte, dus gaan ze samen naar een gebedsgenezer (Vincent Perez) in Griekenland. Dat klinkt als een hechte moeder-dochterrelatie.

Hun relatie is complex – niet giftig, maar ze staan ​​wel gevaarlijk dicht bij elkaar. Sinds haar vierde is Sofia in veel opzichten meer een moeder voor Rose. Er is ongetwijfeld een ongezonde wederzijdse afhankelijkheid tussen hen – en tegelijkertijd een liefde die in de film niet direct zichtbaar is. Rose klampt zich vast aan het verleden, en Sofia aan Rose. Ze staat zichzelf niet toe om los te laten. Sofia zou willen dat Rose haar inertie overwint en eindelijk zelf actie onderneemt. Rose is bang om Sofia te verlaten, of dat Sofia haar zal verlaten.

Hoe heb je afstand en nabijheid tussen de twee gecreëerd?

Ik vertrouw graag op mijn acteurs. Emma Mackey en Fiona Shaw deden suggesties. Hun acteerwerk moet authentiek en echt aanvoelen. In het dagelijks leven praten mensen niet zoals wij nu doen. Onze situatie is een beetje geënsceneerd. We moeten elkaar horen en we kijken elkaar aan, maar in het leven laat je hier en daar een woord vallen. Je bent hier en daar, maar zelden op één plek omdat je tegelijkertijd iets anders doet. Bij Sofia en Rose zet deze dynamiek zich door in de hele ruimte. Zelfs als ze uit elkaar zijn, zijn ze verbonden. Je voelt de onzichtbare navelstreng tussen hen, omdat er altijd een zekere spanning tussen hen heerst – zelfs op afstand.

Er is ook de geweldige foto waarop ze niet tegenover elkaar zitten, maar schuin tegenover elkaar in de kamer, met hun ruggen naar elkaar toe…

...en Rose somt op wie ze haat, terwijl Sofia zich afvraagt: Ben ik dat? Sofia en Rose lijken een vreemd stel, maar zijn op hun eigen manier vermakelijk.

Dan ontmoet Sofia op het strand Ingrid (Vicky Krieps), die voor haar , als een machtige moderne Amazone, een bevrijdende klap is.

Ingrid is als een vonk die Sofia's transformatie in gang zet. Ze is een vrije geest die zich met enorme energie in alles stort wat ze doet. Maar ze is niet wie ze beweert te zijn. Ook zij gaat gebukt onder trauma. De relatie tussen Sofia en Ingrid is niet makkelijk, want liefde is dat nooit.

Waarom heten het boek en de film ‘Hot Milk’?

De titel heeft iets oerouds: "Breast Milk". De hitte van Spanje doordringt het boek, de hitte van Griekenland onze film. Zelfs Sofia's baan als barista in Londen, waar ze melk opwarmt en opschuimt, weerspiegelt dit motief. In de roman noemt auteur Deborah Levy de Melkweg. Bovendien is "Hot Milk" gewoonweg erotisch.

Je maakt een duidelijk onderscheid tussen dag en nacht. Overdag voel je de verschroeiende hitte; 's nachts geeft de artistieke uitvoering van de film hem een ​​dromerige, misschien zelfs nachtmerrieachtige kwaliteit. Waarom benader je het zo kunstmatig?

Sofia's nachtmerrieachtige visioen en haar herinneringsdroom waren bedoeld om enigszins los te staan ​​van de realiteit. Ik wilde dat de mensen in "Hot Milk" altijd echt aanvoelden. Bijna alsof je een overweldigende buitenlichamelijke ervaring meemaakt, maar je bent zelf echt. De gebeurtenissen ontwikkelen hun eigen dynamiek, waardoor ze intenser lijken. De nacht heeft zijn eigen betekenis en zorgt ervoor dat we alles intenser ervaren.

De film wordt voorafgegaan door het citaat van Louise Bourgeois: "Ik ben in de hel geweest, en ik zeg je, het was glorieus." Wat is de connectie met Louise Bourgeois?

Ze is een kunstenares die ik enorm bewonder en die tot ver in haar negentigste werkte. De film gaat vooral over vrouwen die proberen zich te bevrijden van maatschappelijke beperkingen. Dat citaat is prachtig omdat het laat zien dat niets blijft zoals het lijkt. De film voelt soms als een reis door de hel die om zichzelf draait: het verlangen naar liefde, en daarmee die eerste ware liefde die mislukt, kan hels aanvoelen als je vastzit zoals onze personages. Iedereen draagt ​​zijn eigen duisternis met zich mee, en die duisternis moet je verkennen. Je kunt die duisternis niet ontkennen. Je kunt er niet vanaf komen. Het maakt deel uit van je DNA vanaf het moment dat je deze wereld betreedt.

De film gaat niet alleen over leven en dood, maar ook over jouw persoonlijke ervaringen…

Toen ik Rose in het script beschreef, dacht ik vaak aan mijn vader, omdat we vergelijkbare momenten hadden. Hij was een briljant man, maar geen makkelijk mens. We zaten in een emotionele fase waarin liefde zich ontwikkelt, maar we bevonden ons niet op gemakkelijk terrein. Mijn vader koos uiteindelijk voor de dood boven het leven. Rose doet denken aan mijn vader, maar niet aan mijn moeder, omdat we een heel goede relatie hebben.

Moeten wij ook over onze eigen dood kunnen beslissen?

Als je chronisch ziek bent en er geen hoop op verbetering is, en je wilt je leven beëindigen terwijl je nog geestelijk gezond en lichamelijk fit bent, dan heb je dat recht. Natuurlijk moeten er duidelijke regels zijn, maar uiteindelijk moet de keuze aan ieder individu worden overgelaten.

"Hot Milk", VK/Griekenland 2025. Geregisseerd en geschreven door Rebecca Lenkiewicz. Met in de hoofdrollen: Vicky Krieps, Emma Mackey, Fiona Shaw en Vincent Perez. Speelduur: 92 minuten. Release: 3 juli.